Βρίσκεται στην κορυφή του λόφου “Καστρί” Μεγάλου Γαρδικίου, στο βόρειο τμήμα του λεκανοπεδίου των Ιωαννίνων. Αν και δεν έχει τεκμηριωθεί αρχαιολογικά, κάποιοι μελετητές ταυτίζουν τα ερείπια στη θέση αυτή με την αρχαία πόλη της Πασσαρώνας, και εξαιτίας της γειτνίασής τους με τα κατάλοιπα ενός αρχαίου ναού που έχει αποδοθεί στον Άρειο Δία, 2,5 χλμ. νοτιότερα.
Η παλαιότερη κατοίκηση στην κορυφή του λόφου τοποθετείται στην Υστερη Εποχή Χαλκού – Πρώιμη Εποχή Σιδήρου (1100-900 π.Χ.), ενώ η ίδρυση του οργανωμένου ελληνιστικού οικισμού στο τέλος 4ου – αρχές 3ου αι., συνδεόμενη πιθανόν με τον Πύρρο, το βασιλέα των Μολοσσών. Η κατοίκηση συνεχίζεται και μετά τη ρωμαϊκή κατάκτηση, με νέα περίδο άνθησης στα χρόνια του Ρωμαίου αυτοκράτορα Οκταβιανού Αυγούστου (27-14 π.Χ.). Μια καινούρια οικοδομική φάση που χρονολογείται στους ύστερους ρωμαϊκούς χρόνους (4ος-6ος αι. μ.Χ.) εντοπίζεται στα κατάλοιπα ενός συνόλου κατοικιών με διαφορετικό προσανατολισμό, στο ψηλότερο πλάτωμα.
Ο οχυρωματικός περίβολος ακολουθεί τη φυσική διαμόρφωση του εδάφους. Είναι κατασκευασμένος με πολυγωνικό και ισοδομικό σύστημα, κι έχει ορθογώνιους πύργους και δύο στενές πύλες.
Κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, ο λόφος, στο αμυντικό δίκτυο των Τούρκων, απέκτησε στη ΒΔ πλευρά του οχυρώσεις από οπλισμένο σκυρόδεμα (μπετόν), για την τοποθέτηση πυροβόλων (κανονιών).